Ubijeni su snajperskim hicima u blizini mosta Vrbanja, u centru grada.
Njih dvoje bili su različitih nacionalnosti – Admira je bila Bošnjakinja, a Boško Srbin, te su iz okupiranog grada nameravali preći na teritoriju pod kontrolom Vojske Republike Srpske, a onda otići dalje iz ratom pogođene zemlje.
Kako je tvrdio američki reporter Kurt Schork, postojao je dogovor nadležnih, s bosanske i srpske strane, da par pređe liniju razgraničenja.
„Boško i Admira hodali su najmanje 500 metara desnom obalom Miljacke, potpuno izloženi pogledima vojnika s obe strane. Nakon što su prešli liniju pod kontrolom bosanske strane i krenuli prema naselju Grbavica pod kontrolom Srba, neko ih je pogodio“, napisao je Schork.
Prvi je pogođen Boško koji je preminuo na licu mesta, a ranjena Admira do njega je dopuzala, te izdahnula zagrlivši ga.
Zagrljena tela dvadesetpetogodišnjaka ležala su sedam dana na mostu Vrbanja, a osmog su izvučena i sahranjena na groblju u Lukavici (Republika Srpska).
Ni danas se ne zna ko je uputio smrtonosni rafal.
Pred Kantonalnim sudom Sarajevo Veljku Papiću, optuženom za ratni zločin protiv civila na području sarajevskih naselja Grbavica i Kovačići 1993. i 1994. godine, sudi se između ostalog što je četvorici pripadnika radnog voda, uz pretnje, naredio i izvlačenje tela Boška Brkića i Admire Ismić.
O „sarajevskom Romeu i Juliji“ Japanci su snimili film, dokumentarac je snimljen i u koprodukciji PBS’s Frontline, National Film Board of Canada i WDR Germany, a režirao ga je John Zaritsky.
Uz brojne članke i reportaže, o Bošku i Admiri, napisana je opera, komponovana muzika, rodili su se brojni stihovi.
Mladi par je opjevao i poznati pevač Bill Madden.
Sarajevska rock grupa „Zabranjeno pušenje“ je 2013. snimila album sa udarnom pesmom „Boško i Admira“.